Aangenaam kennismaken. Mijn naam is Jeannette van Kuik (13 oktober 1969).
Als oudste dochter ben ik opgegroeid in een beschermde christelijke omgeving. Daar heb ik de waarden en normen van mijn ouders en familie geleerd als eerste bouwstenen van mijn eigen leven.
Mijn schooltijd bevatte nieuwe bouwstenen voor mijn leven. Mijn informatieverwerking ging razendsnel waardoor ik lesstof heel makkelijk oppakte. Nadeel hiervan was dat ik nooit heb leren leren. Dus na de basisschool ging ik naar het gymnasium, naar het Atheneum, naar de HAVO en ik zakte uiteindelijk voor mijn examens waardoor ik zonder diploma mijn middelbare school periode beëindigde.
Enorm gefrustreerd en overtuigd van mijn eigen domheid ben ik au-pair geworden in Zwitserland. Dat was vrijheid. Vrij van de schoolstructuren. Vrij van spanning, van steeds maar weer ervaren dat ik niet goed genoeg was. Het was elke dag weer genieten met 2 leuke meisjes van 3 en 5 jaar oud, nieuwe vrienden maken, een nieuwe taal leren en vooral mezelf in een nieuwe situatie leren kennen. Bijzonder waardevol.
Na Zwitserland belandde ik in Duitsland waar ik een jaar in de horeca heb mogen werken. Een familiehotel waar ik heel veel mocht doen. Van bedienen tot het organiseren van gezellige avonden voor de gasten. Van rondleidingen tot het afwassen in de keuken. Alles kon en mocht en ik heb ook hier weer flink wat ervaring, mensenkennis en zelfkundigheid opgedaan.
Na Duitsland ben ik in de horeca blijven hangen en ben ik op Urk en in Emmeloord aan het werk gegaan. Echter bleef er 1 wens op de achtergrond aanwezig. Een wens die ik als klein meisje al had. Ik had een groot verlangen om juf te worden.
Dus deed ik toelatingsexamen in Emmen op de PABO. En ik werd aangenomen.
Een nieuwe periode brak aan. Een opleiding die mij op het lijf geschreven was. Vier jaar groeien in het onderwijs. Een plek waar ik met hart en ziel mijn volgende stappen in mijn ontwikkeling heb mogen doen.
Na de PABO heb ik nog even in de dierentuin in Emmen gewerkt en daarna kon ik in het onderwijs aan de slag.
Ik heb mogen werken in het Speciaal basisonderwijs, in het basisonderwijs groep 1 tot en met 8, als Remedial Teacher en als Intern Begeleider. En ook daar heb ik weer nieuwe bouwstenen gekregen.
In 1997 overleed plotseling mijn lieve vader op 51 jarige leeftijd. Een intense tijd van rouw, verdriet en verliesverwerking.
In 1998, 2000 en in 2002 werd ik moeder van Tijmen, Pepijn en Meike. En ook hier kreeg ik weer prachtige lessen en bouwstenen aangereikt.
Intussen ging ik ook met mezelf aan de slag. Een burn-out zorgde ervoor dat ik wel naar mezelf moest gaan kijken. En aan mezelf moest gaan werken. De bodem van de put was diep. En de tocht naar boven zwaar.
Elke stap is de moeite waard geweest. En deze klim naar boven bevatte zo enorm veel lessen en inzichten dat ik terugkijk op de meest helende fase uit mijn leven.
Tijdens deze periode ontdekte ik dat ik niet meer langer in het onderwijs paste. Mijn missie lag ergens anders. Dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik mijn ontslag ingediend.
In 2002 werd de kiem gelegd voor kindercoaching. Ik werd ondernemer, opende een eigen praktijk en werd zonder dat ik me hiervan bewust was één van de eerste kinder-, jongeren- en oudercoaches van Nederland.
En ik voelde hoe ik meer wilde leren. Het begon dichtbij huis met het lerende kind. Ik ontdekte dat ik een beelddenker was en ik ben gaan onderzoeken wat dit was en hoe dit bij anderen (kleine en grote mensen) werkte. Daarna werd mijn aandacht getrokken naar psychologie en bij Karen Hamaker heb ik de vijfjarige opleiding Analytische psychologie (Carl Jung) gevolgd. Ik voelde dat ik ook meer wilde weten over kind en scheiding en ook daarin heb ik mij geschoold en ontwikkeld (de Kunst van Mediation). Via via kwam het (familie)opstellingenwerk van Bert Hellinger op mijn pad en ook hierin heb ik mij bekwaamd.
In 2018 ben ik gescheiden van de vader van mijn kinderen en in datzelfde jaar kwam mijn huidige man Erik in mijn leven. Onze liefde voelt als iets wat altijd is geweest, wat is en wat altijd zal blijven. En samen met Erik en onze dochters vormen wij een samengesteld gezin.
En ja, ook hier leer ik veel. Bijzonder veel.
Tot op de dag van vandaag volg ik bijscholing en doe ik inspiratie op bij bijzondere leermeesters. Elke keer wanneer ik een thema tegenkom zoek ik hierbij de passende leermeester die mij weer verder kan helpen. En tja.. ik kan er niets aan doen, maar dat wat ik weer heb geleerd zet ik heel erg graag in om anderen te helpen. Dat maakt dat mijn schatkist enorm gevuld blijft en dat ik kan blijven delen.